Serdecznie zapraszamy na konsultacje lekarskie do gabinetów lekarzy rodzinnych przyjmujących pacjentów w Przychodni Portowej. Szczególowe informacje na temat godzin przyjęć znajsują się na stronie przychodniaportowa.pl/poradnie/lekarze-rodzinni
Lekarz rodzinny w systemie opieki zdrowotnej
Rekomendacje Światowej Organizacji Zdrowia, oraz doświadczenia zebrane w państwach Unii Europejskiej, Kanadzie, Australii i Stanach Zjednoczonych świadczą, że podstawą sprawnego systemu ochrony zdrowia jest instytucja lekarza rodzinnego.[read more=”Więcej” less=”Mniej”]
Poradnia lekarza rodzinnego nazywana jest również praktyką. Realizowane są w niej świadczenia medyczne przede wszystkim w zakresie podstawowej opieki zdrowotnej. Medycyna rodzinna jest specjalnością obejmującą zagadnienia z różnych dziedzin leczenia. Lekarz rodzinny pewne choroby wyklucza natomiast inne diagnozuje. Jeżeli istnieje taka potrzeba kieruje pacjenta na odpowiednie dalsze leczenie.
W Wielkiej Brytanii, w odróżnieniu do większości europejskich systemów opieki zdrowotnej lekarz rodzinny nie jest finansowany ze składek ale z budżetu. Wysokość tych nakładów zależy od corocznie ustalanych potrzeb i możliwości budżetowych. Ciekawostką jest, że twórca systemu, lord William Beveridge wzorował go na zasadach, które poznał podczas wojny w Związku Radzieckim. Można również stwierdzić, że ogólnie jest on również zbliżony do sytemu funkcjonującego w Polsce do 1989 roku. Lekarz rodzinny w systemie NHS jest podstawowym realizatorem świadczeń oraz nadzorcą finansowym. Lekarze rodzinni w Wielkiej Brytanii wykonują około siedemdziesięciu pięciu procent wszystkich świadczeń oraz dysponują pieniędzmi przeznaczonymi na badania dodatkowe, konsultacje specjalistyczne a nawet hospitalizację.[/read]
Rola lekarza rodzinnego
Zawód lekarza jest szczególny ze względu na dużą przydatność społeczną, percepcji tego zawodu jako powołania, bardzo długiej tradycji jego wykonywania oraz dużego potencjału intelektualnego wykonujących go ludzi. Profesja lekarza należy również do zawodów o wysokim stopniu zaufania społecznego.[read more=”Więcej” less=”Mniej”] Pojawia się coraz więcej opinii, że rolą lekarza rodzinnego jest nie tylko leczenie osób chorych ale również kreowanie etycznych postaw członków społeczeństwa oraz nauczanie zdrowego stylu życia. Lekarz rodzinny jest również konsultantem w rozwoju rodziny. Odpowiednio wykształcony lekarz rodzinny jest może spełniać się w roli edukatora zdrowia oraz realizować się jako lokalny polityk – specjalista z zakresu zdrowia. Sprzyja temu jego funkcjonowanie w środowisku lokalnym, a więc miejscu różnorodnej aktywności człowieka. Przyjęcie socjopsychologicznych uwarunkowań zdrowia poszczególnych osób oraz całych społeczności pozwala na przyjęcie przez lekarza głównej roli w podejmowaniu inicjatyw środowiskowych mających na celu podniesienie kondycji zdrowotnej ludzi, wśród których działa. Zachodzące zmiany społeczne wywołane między innymi swobodnym dostępem do informacji oraz postępem technologicznym sprawiają, że obecnie lekarz rodzinny musi posiadać dodatkowe kompetencje z zakresu psychologii i socjologii, a także powinien posiadać wiedzę prawniczą, administracyjną i ekonomiczną. Lekarz rodzinny aby dobrze wykonywać swoje powinności powinien wcielać się w rolę „przyjaciela rodziny” oraz odpowiednio zarządzać finansami przeznaczonymi na działalność związaną ze zdrowiem.[/read]
Wspieranie rodziny przez lekarza
Rodzina potrzebuje wspracia lekarza przede wszystkim w przypadku choroby – przewlekłej i trudnej do leczenia. Pomoc lekarska jest jednak potrzebna również w przypadku gdy rodzina nie radzi sobie z emocjami towarzyszącymi chorobie. Tego typu pomoc opiera się na kontakcie z rodziną, którego podstawą jest odpowiednio prowadzona przez lekarza rozmowa. Dotyczy ona zarówno problemów zdrowotnych, jak również sytuacji emocjonalnej. Celem lekarza rodzinnego jest uzyskanie w trakcie rozmowy dodatkowych informacji, przekazanie informacji, wsparcie rodziny w opiece nad chorym, nakłonienie rodziny do zasto\sowania niezbędnych zmian w sposobie funkcjonowania oraz ustalenie określonych metod działania.[read more=”Więcej” less=”Mniej”]Najważniejszym celem komunikacji lekarza rodzinnego z rodziną jest wykreowanie atmosfery zaufania i bezpieczeństwa. Jest o ważne, gdyż ułatwia współpracę z pacjentem oraz ma pośredni wpływ na leczenie. Z tego powodu niebagatelne znaczenie ma dobra kondycja psychiczna lekarza. Pozytywny wpływ na leczenie ma również ustanowienie partnerskich stosunków z rodziną. Lekarz przekazując infornmację osobom leczonym i ich rodzinom bierze pod uwagę takie czynniki jak rodzaj informacji, którą chce przekazać, jej znaczenie dla leczonych, wynikające z jej odbioru emocje, spoosób funkcjonowania i styl życia rodziny. Czas przenaczony dla pacjenta jest czasem, w którym zainteresowanie lekarza jest skupione tylko i wyłącznie na chorym. Prawidłowo prowadzona rozmowa lekarza z pacjentem charakteryzuje się zrozumiałym dla wszystkich rzmówców językiem, wzajemnym udzielaniem niezbędnych informacji, brakiem obaw w zadawaniu pytań, odpowiadaniem na pytania, wykazywaniem zrozumienia, zwracaniem uwagi na emocje, rozwiewaniem przez lekazra niepokoju, utrzymywaniem przez lekarza równowagi między troską a przekazywaniem informacji.Rodzina potrzebuje wsparcia lekarza gdy choroba któregoś z jej członków zakłóca jej dotychczasowe funkcjonowanie, dolegliwość narusza społeczne lub rodzinne tabu, sytuacja wymaga naruszenia tabu kulturowego, występują okoliczności stresujące. (źródło Bożena Winch, Wspieranie rodziny, „Lekarz Rodzinny”, nr 6(106), 2006) [/read]
Pielęgniarka rodzinna w zespole POZ
Polski system podstawowej opieki zdrowotnej oparty jest wprawdzie przede wszystkim na lekarzach rodzinnych, jednak bardzo ważną rolę odgrywają w nim pielęgniarki rodzinne/środowiskowe. Pielęgniarka rodzinna/środowiskowa funkcjonująca w ramach podstawowej opieki zdrowotnej spełnia zadania pielęgniarskie poprzez całościowe, holistyczne i profesjonalne zajmowanie się osobami, rodzinami oraz społecznościami w wyznaczonej przestrzeni. Oieką objęci są zdrowi i chorzy obojga płci i w każdym wieku, poza noworodkami i niemowlętami do drugiego miesiąca życia. Nadrzędnym celem pracy pielęgniarki środowiskowej/rodzinnej jest polepszenie stanu zdrowia podopiecznych.[read more=”Więcej” less=”Mniej”] Do zadań pielęgniarki środowiskowej należy profilaktyka chorób, promocja zdrowia, świadczenia pielęgnacyjne, diagnostyczne, lecznicze i rehabilitacyjne. Wyszczególnione zadania pielęgniarka realizuje poprzez pierwszorazowe wizyty u pacjenta, wizyty patronażowe u dzieci, wizyty domowe w celu realizacji zaleceń lekarza, wizyty domowe w celach pielęgnacyjnych, porady osobiste i telefoniczne, a coraz częściej również udzielane przy pomocy komunikacji przez Internet. Praca pilęgniarki rodzinnej oparta jest na procesie pielęgnowania, czyli na nowoczesnym, dynamicznym i uniwersalnym sposobie kompleksowej opieki pielęgniarskiej nad pacjentem i jego rodziną. Składa się on ze związanych ze sobą etapów takich jak rozpoznawanie, diagnozowanie, planowanie, realizowanie i ocenianie. Taki sposób pracy powoduje zachowanie ciągłości opieki oraz podniesienie jej jakości. Pielęgniarka środowiskowa koordynuje proces pielęgnacji chorego i jego rodziny. Jest także ekspertem w tej dziedzinie. Współpracuje z lekarzem rodzinnym i po konsultacjach z nim świadczy usługi lecznicze. Współpracuje również z pielęgniarką środowiska nauczania i wychowania lub higienistką szkolną, położną środowiskową/rodzinną, pielęgniarką długotrwałej opieki domowej. Ponadto, jeśli zachodzi taka potrzeba, pielęgniarka rodzinna współpracuje z organizacjami i nstytucjami specjalizującymi się w zagadnieniach zdrowotnych. Dbrze jest gdy pielęgniarka środowiskowa/rodzinna staje się doradcą rodziny w zmieninej sytuacji wywołanej chorobą któregoś z jej członków oraz gdy potrafi udzielić porad w zakresie socjalnym. W ostatnim wypadku wskazane jest utrzymywanie kontaktu z pracownikiem socjalnym. Pomocna moze być także wiedza pielęgniarki rodzinnej na temat działalności lokalnychgrup wsparcia dla pacjentów z chorobami przewlekłymi.
(na podstawie: Anna Owłasiuk, Sławomir Chlabicz, Pielęgniarka środowiskowa/rodzinna w zespole POZ, „Lekarz Rodzinny”, nr 7-8(107–108), 2006)[/read]
Organizacja pracy lekarza rodzinnego
Lekarz rodzinny lub placówka świadcząca usługi z dziedziny podstawowej opieki zdrowotnej są zobowiązane do organizacji pracy zapewniającej możliwość skorzystania przez pacjentów z ich usług w dni robocze przez co najmniej sześć godzin dziennie. Chorym należy umożliwić również zamówienie wizyty domowej. [read more=”Więcej” less=”Mniej”]Pacjenci powinni mieć zapewnione uzyskanie porady lekarskiej w dniu zgłoszenia w nagłych przypadkach oraz gdy wymaga tego stan zdrowia podopiecznego. Umawianie wizyt w przypadku chorób przewlekłych powinno być możliwe z wyprzedzeniem. Lekarz rodzinny lub placówka POZ powinny także wyznaczyć czas na przyjmowanie i wizyty dzieci zdrowych. Osoba potrzebująca pomocy ma prawo zarejestrować się do lekarza rodzinnego osobiście, telefonicznie lub poprzez poproszoną osobę – na przykład członka rodziny. W naszej przychodni istnieje dodatkowo możliwość zarejestrowania się online do lekarza rodzinnego lub jednego ze specjalistów. Chory przy rejestracji powinien otrzymać informacje dotyczące godziny przyjęcia przez lekarza. Jeżeli z jakichś powodów lekarz nie może przyjąć pacjenta powinien go zastąpić inny lekarz, posiadający nie mniejsze kwalifikacje.[/read]